Dit verhaal gebeurde in de zomer. Het was warm en fris buiten, schrijft positive-info
De vogels werden vroeg wakker en maakten de mensen wakker met hun prachtige gezang.
Ik trok een jurk aan en ging naar het meer. Het is daar 's ochtends ongelooflijk mooi. Er was kalm en rustig water in het reservoir en er hing een kleine mist boven. Op het gras waren kleine druppels pure dauw te zien. Er was maar één pad dat naar de vijver leidde. Om het meer te bereiken, was het nodig om door de rand van het struikgewas te gaan.
Toen ik deze keer naar het meer liep, zag ik een vrouwelijke beer met een berenjong. Om ze niet bang te maken, ging ik rustig bij een boom zitten en besloot te wachten tot de dieren weg waren.
In ons dorp waren mensen niet bang voor beren, ze lieten zich vaak aan mensen zien. Ik besloot echter dat ik voorzichtig moest zijn. Ik kon me niet goed verstoppen en de beer merkte me op. Ze begon naar me toe te lopen terwijl ze haar welp naar voren duwde.
Ik zag dat de baby een gewonde poot had. Ik keek beter en zag een grote splinter. Ze konden het er waarschijnlijk niet zelf uit krijgen, dus besloot de beer naar mij toe te komen voor hulp. Ik nam het dier in mijn armen en trok de splinter er met één scherpe beweging uit. De beer huilde en zijn moeder kwam weer dicht bij ons. Het is goed afgelopen, ik heb de beer geholpen en zijn moeder heeft me geen pijn gedaan.
Ik denk dat veel mensen zullen zeggen “je kunt het” dat doen we niet”, maar in ons dorp is niemand bang voor beren. Er zijn geen jagers, beren worden vaak gevoerd, dus ze raken ook nooit mensen aan.
Bron: positive-info.com
